1- گذاشتن قانون برای رفتارهای پسندیده

2- گاه نیاز یک کودک  بیش از دیگری است.(فکر غلط : همه چیز باید عادلانه تقسیم شود.)

3- به نیازها و علائق هر یک از فرزندان مستقیما توجه کنید.

4- اطمینان پیدا کنید بچه ها می توانند بدون مزاحمت از فعالیت مورد علاقه شان لذت ببرند.

5- نشان دهید به هر چه دوست دارند نخواهند رسید.

6- بدانند آنها مهمند و احتیاجاتشان براورده خواهد شد.

7- گردش، ارتباط دست جمعی و تفریحات خانوادگی باعث کاهش تعارضات می شود.

8- گذاشتن قانون بانزاع زیاد بر یک موضوع.

9- درپایان درگیری امتیاز می گیرند: همکاری و شرکت در فعالیتهای خانوادگی

10- هر کودک سرگرمی و فعالیت مورد علاقه ی کودک دیگر رابداند. (توجه به دیگری )